4 տարի առաջ ֆեյսբուքում սկսեցին հրապարակվել բռնաբարությունների մասին կեղծ նամակներ: Իմ շրջապատից շատերը հավատացել էին այդ կեղծ նամակներին և ֆեյսբուքի հայկական տիրույթում ողբ ու կոծ էր: Ասեմ, որ ես հետամուտ եղա և բացահայտեցի, որ այդ նամակները կեղծ էին, իսկ այդ նամակներից շատերը այլ լեզուներից անգրագետ թարգմանություններ էին: Առ այս պահը հրապարակված նամակներից որևէ մեկը իրավական ընթացք չի ստացել և չէր էլ կարող ստանալ քանի որ այդ նամակները հորինողը հրաժարվեց որևէ փաստական տվյալ ներկայացնել: Հանրությանը հերթական անգամ հուզական ալիքի տակ մտցնելը մեկ նպատակ ուներ՝ տպավորություն ստեղծել, թե իբր Հայաստանում բոլոր կանայք բռնաբարված են և այդ հողի վրա նախապատրաստել «ստամբուլյան» կոնվենցիայի վավերացումը:

Հայաստանում մոտ 50 հազար հեկտար ասեղնատերև անտառ՝ սոճուտ է ոչնչանում։ Անտառի մասսայական ու աղետալի ծավալների ոչնչացման պատճառը հիվանդությունն է, որի դեմ կառավարությունը փաստացի պայքար չի տանում։ Մինչդեռ շտապ պետք է վարակված ծառերը կտրել, արմատախիլ անել, վարակված փայտանյութն էլ վառել, կամ ջերմային (+56 և ավելի աստիճան) հատուկ մշակման ենթարկել։

Մեր դարդն ու ցավը, իհարկե, ո՛չ Տոնոյանն է, ո՛չ էլ նրա ուշացած, պղծաբարո արդարացումները: Կարծում եմ՝ էլի զբաղեցնում, շեղում են: Մենք սարի պես դարդ Արցախ ու արնաքամ լինող 120 հազար ժողովուրդ ունենք, ծայրագույն վտանգված երկիր, խորապես թքած ունենք իր ու իրպեսների նողկալի ստերի վրա. լսելն էլ հանցանք է:

Նիկոլ Փաշինյանի ասուլիսից հետո «NewDay.am» լրատվական կայքի խմբագիր Անի Գևորգյանի ու «Aravot.am»-ի թղթակից Հռիփսիմե Ջեբեջյանի նկատմամբ ակնհայտորեն իշխանության կողմից կազմակերպված արշավն ու տեռորը «լրագրողական ոլորտի հասարակական կազմակերպության» համարում ունեցող որոշ խմբերի կարծիքով հետևանքն է ոչ թե իշխանությունների կողմից մամուլին ճնշելու և ազատ խոսքը լռեցնելու ակնհայտ նկրտումների, այլ Անի Գևորգյանի ու Հռիփսիմե Ջեբեջյանի «վատ պահվածքի»։

Ի գիտություն վարորդների, «դեմոկրատների»` նույնպես:

Երեխաների և կանանց իրավունքների պաշտպանության անվան տակ դրամաշնորհ ստացող որքան կառույց ասես կա Հայաստանում։ Երեխայի լավագույն շահի և կնոջ իրավահավասար կարգավիճակի վերաբերյալ որքան ծրագրեր ու նախաձեռնություններ ասես կան։

Այսօր վանական համալիրը պարունակում է եկեղեցի՝ զանգակատանով, կացարաններ, գրադարան, թանգարաններ, պատկերասրահ, ձեռագրերի շտեմարան, տպարան, տարբեր ուսումնական և հետազոտական հաստատություններ, այգիներ, Մխիթարի բրոնզե արձանը (1962 թ․), 1960-ականներին կանգնեցված Հայոց ցեղասպանության հուշահամալիր և 14-րդ դարի բազալտե խաչքար, որը նվիրաբերել է Խորհրդային Հայաստանի կառավարությունը 1987 թ.։

Միջազգային իրավունքում «ինքնորոշման իրավունքն» ու «տարածքային ամբողջականությունը» ոչ թե հակադրվում, այլ համադրվում են:

Արցախի ԱԺ-ն դիմել է ՄԱԿ-ի անդամ պետություններին՝ խնդրելով ճանաչել Արցախի անկախությունը։

Այսպես Ս. Ղազար կղզին դառնում է հայ գրի ու գրչության ամենանշանվոր կենտրոններից մեկը, որն այսօր այցելելով՝ դժվար է պատկերացնել, որ աշխարհի տարբեր անկյուններից հազարավոր զբոսաշրջիկների և գիտնականների իրեն ձգող մշակութային այս օրրանը Մխիթարյանների հաստատվելուց առաջ լքված մի վայր է եղել, որը երկար տարիներ ծառայել է որպես անկելանոց։